Ik heb wel een idee

Notitie 30 november, tekst

Open brief

In een open brief aan P&W-presentator Jeroen Pauw, ook hier gepubliceerd vraagt André Vergeer:

Mag ik per omgaande van je/jullie vernemen wat de beweegredenen zijn om Joris Demmink te mijden als de pest..?

Ik heb wel een idee van zo’n beweegreden. Een van de belangrijkste actievoerders in de kwestie Joris Demmink is namelijk Micha Kat. En die doet nog dagelijks zijn best zijn al vele maanden, zo niet jaren, door hemzelf tot nul gereduceerde geloofwaardigheid nóg verder te ondergraven. Serieuze media willen daar dus niks mee te maken hebben. Logisch en begrijpelijk.

Puber

Micha Kats voorlaatste puberaal aandachttrekkende provocatiestunt was het zich vanaf 30 september luidkeels bekeren tot het neo-nazikamp van holocaustontkenners. Dit waar hij eerder het wegvoeren van Joden, inderdaad zijn voorouders, aangreep om een zeer redelijke, rustige en geduldige (en Twentse! wat doet dat er nou weer toe? niks dus) motoragent en andere politiemensen weg te zetten als nazi-collaborateurs anno 2011.

Ik noemde dat een gotspe.

Baby’s

Een recent dieptepunt is Kats artikel MONSTER DEMMINK EET NU BABY’S. Met de voor Micha Kat kenmerkende stijl van ‘bewijsvoering’ neemt hij bij berichten dat soms babylijkjes worden gevonden waarvan de identiteit niet bekend is, zodat verder over de omstandigheden van het overlijden geen duidelijkheid bestaat, zonder meer aan dat Joris Demmink hier bewezen mee te maken heeft gehad en nu niet alleen mogelijk seksueel contact heeft gehad met personen met wie dat vanwege hun leeftijd volgens het Wetboek van Strafrecht strafbaar is gesteld, maar dat hij ook baby’s verkracht heeft en zelfs opgegeten.

Dit alles zonder enige redelijke aanwijzing in die richting. Puur de zieke fantasie in het hoofd van Micha Kat, verder helemaal niets.

¡O, wat raar toch!

¿Raar hè?, dat programmamakers zo iemand dan niet serieus nemen en niet willen uitnodigen! Goh, wat is dat nou raar, ik snap er echt niks van. Maar niet heus.

Vraagsteller en gastauteur André Vergeer heeft zich (bij mijn weten) NOG NOOIT op enigerlei wijze van Micha Kat gedistantieerd, en NOG NOOIT (althans niet in het openbaar) enige kritiek op hem geuit.

Daarmee maakt hij zich in mijn ogen zelf ook ongeloofwaardig. Als ik hem daarop wijs, wordt hij steevast boos. Zo CC’de ik o.a. hem eens bij een e-mail aan Micha Kat over dit naschrift van laatstgenoemde, over de advocaten Anker (2x) en Korver. Wat Micha Kat daar schreef, kwalificeerde ik als “pure fantasie”.

Woedende reactie van André Vergeer, 26 augustus 2011:

Ruud,

Je schrijft mij nu alweer ongevraagd en zelfs nadat ik je al zo'n tien keer verzocht heb om dat niet meer te doen. En nadat je daar ook al tig keer je excuses voor hebt aangeboden. HET bewijs dat je volledig onbetrouwbaar en vooral nogal naïef bent. Maar dat niet alleen. Je bent ook nog eens hardleers omdat je nooit ingaat op argumenten en bewijzen maar altijd in de marge blijft neuzelen en bazelen. Een eigenschap die jou heeft doen bannen op alle aan mij bekende websites.

Dit is mijn laatste waarschuwing. Als jij doorgaat mij te belasten met je onzinverhalen zal ik een compilatie sturen aan al mijn contacten waarin duidelijk wordt dat je ongeveer overal uitgekotst bent waar je meer dan twee keer verscheen. En geloof me, ik heb er heel veel bewaard...

Geen groeten en zeker niet tot ziens,

André.

Korte reactie hierop nu: ik vind mijn aandekaakstelling van de laster van Kat tegen advocatenkantoor Korver & Van Essen (ik schreef er vanaf hier een serie artikelen over) geen “geneuzel en gebazel in de marge”. Ik vind dat een essentieel en principieel punt.

En over dat uitkotsen maak ik me niet zo’n zorgen. Als dat is omdat ik probeer wél integer en geloofwaardig te blijven, en te protesteren als ik dingen zie die niet in de haak zijn, zonder aanzien des persoons; dan moet dat maar.

Open houding?

Uit die e-mail van André Vergeer (en ik heb er meer zo) spreekt niet bepaald een open houding, bereid tot discussie. Toegegeven, ik heb André wel vaak inhoudelijk zien discussiëren met veel anderen, zoals Demo. En inderdaad ging dat dan soms boven mijn pet, door mijn gebrek aan diepgaande kennis, zodat ik me er liever buiten hield.

Zijn afwerende houding begon nadat ik in conflict geraakt was met initiatiefnemers van de site deventermoordzaak.com (maar daar staat nu niks meer op) vanwege hun in mijn ogen foute modereerbeleid en hun opstelling tegenover, resp. interpretatie van de feiten. Ik schreef er hier al kort over en ben nog steeds van plan ooit dieper op die episode in te gaan.

Wel kritiek

Twee van genoemde initiatiefnemers, Ronald Beetz en Wim Dankbaar, hebben zich wel meermaals kritisch uitgelaten tegenover de vuilspuiterij van Micha Kat. Dat siert ze. Wim Dankbaar is in de episode ‘holocaustontkenning’ zelfs zo ver gegaan, op 11 oktober 2011, dit te melden bij het Meldpunt Discriminatie Internet. Zelf vond ik dat dan weer niet zo nodig, omdat bij een eventuele strafrechtelijke aanpak van de holocaustontkenning door Kat hij zich weer nog meer als zogenaamd slachtoffer van duistere samenzweringen kan profileren. En zijn vaste kliekje kritiekloze aanhangers (ca. 25 personen wereldwijd, schat ik) gaat daarin dan weer gretig mee, zonder zelf eens na te denken.

Richard Gill

Toevallig vandaag lees ik dat Richard Gill wederom dingen naar buiten brengt via e-mails aan Micha Kat, die laatstgenoemde dan (op eigen houtje, of op verzoek van Gill?) op klokkenluideronline.is publiceert.

Ik heb tussen 21 en 29 juli 2011 de heer Gill (met openlijke CC aan Micha Kat) al met klem gewezen op de grote risico’s van zo’n werkwijze: door zich met Micha Kat te associëren loopt hij grote kans ook niet meer serieus genomen te worden, hoewel hij dat (vind ik) wel verdient. Richard Gill is namelijk, anders dan Kat, wel verstandig, genuanceerd, open voor kritiek, voor rede vatbaar.

Ton Derksen

Nog iemand die ik hoog heb zitten en serieus neem: Ton Derksen. Het blijkt dat hij binnenkort (6 december) met een boek uitkomt over de Deventer moordzaak.

Voornoemde André Vergeer vertelde in een commentaar dat hij aan het boek heeft meegewerkt. Op zich wel te begrijpen dat Ton Derksen dat heeft toegestaan, want André Vergeer beschikt zeker over veel gedetailleerde kennis van de Deventer moordzaak (toegegeven: veel meer dan ik).

Aan de andere kant neemt Derksen hiermee een groot risico: omdat André Vergeer zich nooit en op geen enkele wijze heeft gedistantieerd van de totaal doorgedraaide mafketel Micha Kat, en omdat hij weigerde te geloven dat ook bij een oprechte getuige jaren nadien herinneringen verkeerd vervlochten kunnen raken (ook Wim Dankbaar en Ronald Beetz wilden daar niet aan, een van de redenen voor de breuk tussen hen en mij) is de geloofwaardigheid van André Vergeer ernstig aangetast.

Dat kan ook afstralen op Ton Derksen.

Wie is daartoe bereid?

Althans ik hou me steeds voor ogen dat mensen die niet zuiver met de waarheid omgaan, die zich wentelen in een tunnelvisie die veel erger is dan die ze anderen verwijten, die zich niet willen wapenen tegen drogredenen en andere psychologische effecten die ieder mens eigen zijn; dat ook mensen die (in mijn ogen) duidelijk op pathologische wijze paranoïde zijn, zoals Micha Kat – dat zulke mensen toch op deelpunten wel degelijk gelijk zouden kunnen hebben.

Maar hoeveel andere mensen, in het grote publiek, en bij media en politiek, kunnen en willen dat opbrengen? Vrijwel niemand, vrees ik.

Adèle van der Plas

N.a.v. van Micha Kats telefoongesprek met Mieke van der Weij, presentatrice van de Tros Nieuwsshow, heb ik enkele dagen terug (ik weet niet precies wanneer, want niet bewaard) een reactie geplaatst in het contactformulier van de website van dat programma.

Daarbij waarschuwde ik de redactie om Micha Kat niet uit te nodigen, maar suggereerde ik dat Adèle van der Plas misschien wel een goede gast zou zijn. Zij lijkt mij namelijk wel integer en oprecht. Ze werkt dan ook merkbaar al een hele tijd niet meer samen met Micha Kat, wat voor hem reden was haar te verguizen, o.a. hier.

Iedereen die namelijk niet danst naar het pijpen van Micha Kat, die behoort volgens hem bijna automatisch al dan niet vrijwillig tot de pedomaffia. Zo simpel is zijn wereld.

Hier is een link naar Adèles BakkerSchutStichting ofwel in het Engels de “Bakker Schut Foundation for Universal Rights Research”. Deze is genoemd naar haar in 2007 overleden echtgenoot en medestander Pieter Bakker Schut.


© 2011 R. Harmsen, alle rechten voorbehouden, all rights reserved