Musica audite le 7 de decembre, texto scribite inter le 9 e
Como es possibile nunquam haber audite un pecia de musica, facite multe annos passato, de un gruppo multo cognoscite? Tamen eveni. Le 7 de decembre 2022, in le programma de radio nederlandese “Arbeidsvitaminen” (Vitaminas pro le labor), detentor del record pro le existentia e diffusion periodic ininterrumpite le plus longe, ja desde 1946, io audiva le cantion Hold me now del gruppo nederlandese Golden Earring (in le principio de lor carriera brevemente ancora appellate: Golden Earrings, plural, ‘Anellos de aure de auro’; in interlingua isto forma un joco de parolas, que in le anglese original o in nederlandese non es presente!).
Al audir lo io pensava le titulo serea ‘Homeward bound’, ma Golden Earring non es Simon & Garfunkel!
In Hold me now canta le membro del gruppo George Kooymans, e ille ha anque scribite le cantion. Le cantor principal del Golden Earring es Barry Hay (qui anque sona le guitarra rhythmic e le flauta transversal). Le numeros de George Kooymans ha, como io ja sapeva multo tempore, un tendentia de esser plus melodic, plus quiete, romantic, delicate, emotive, minus rocky que illos cantate per Barry Hay. In general los del prime cantor e autor me place plus.
In addition al tranquillitate il ha anque un parte impetuose, in le refrain, e quando le guitarra solo deveni predominante. In iste version in vivo de 2019 le solo de guitarra electric ha essite reimplaciate per un saxophono, ben que probabilemente George Kooymans sonava le solo al guitarra in le registration original, proque ille es le principal solo-guitarrista del gruppo.
De facto, io lege, le pecia Hold me now data de 1994, non del annos 1960 o 1970 como io pensava, es parte del album Face it, e esseva scribite per George Kooymans e Barry Hay insimul. Le Wikipedia in nederlandese cita ab un interview de februario 1995 in le edition nederlandese del revista Penthouse. In illo George Kooymans relatava como le cantion mesme decideva e dictava qui lo pote cantar, non le autores!
Le 5 de februario 2021 esseva publicate que George Kooymans suffre del maladia ALS. Infelicemente ille non plus es physicamente capace de continuar un vita como artista con frequente apparitiones musical. Isto significa le fin del longe existentia del gruppo Golden Earring, proque le quatro personas qui formava le gruppo le plus longe, nam le duo ja mentionate e bassista Rinus Gerritsen, percussionista Cesar Zuiderwijk, ha un importantia equal. Totes es insubstituibile.
In le texto del cantion Hold me now occurre inter le anglese subito le parola, toto incognite a me, sayonara, que misce bellemente in le resto. Wiktionary sape que es japonese. Le significato es ‘adeo’, litteralmente “if that’s the way it is”, vide anque hic. Multe linguas ha imprestate le vocabulo: le indonesiano, polonese, espaniol, e anglese.
Durante le longe historia del gruppo Golden Earring membros ha alcun vices discoperite e supportate altere gruppos. Per exemplo, le cantion Seasons, hic cantate per le autor George Kooymans, in cooperation con Boudewijn de Groot e Henny Vrienten, in 1969 era le debuutsingle (nederlandese pro le prime disco de quaranta-cinque tornos) del gruppo Earth and Fire.
In illo comencia a cantar Chris Koerts, postea anque canta le cantor principal del gruppo, Jerney Kaagman. Chris moriva recentemente. Su fratre gemine ja moriva in 2019.
George Kooymans e Barry Hay anque jocava un rolo in le carriera de Anouk. In 2013 illa representava Nederland in le Festival Eurovision del Cantion in 2013 con Birds, un cantion in un stilo nove pro illa, plus melodic, harmonic e tranquille que su obra anterior. Multo belle. Le album habeva le titulo Sad Singalong Songs.
Golden Earring un es del poc gruppos de rock o pop nederlandese que ha habite successo in le Statos Unite de America. Notabilemente Radar Love (1973) esseva un grande hit. Que explica le successo in America? Lor zelo in touring? Post que le disco deveniva un hit, o ante illo? Io non sape.
Forsan le facto que Barry Hay nasceva in India, habeva un patre scotese, e esseva educate in un internato anglophone, dunque ha un pronunciation perfecte del anglese, ha contribuite al successo. Al altere latere, altere stars pop nederlandese qui ha perciate in America es Shocking Blue con Venus (1969), cantate per Mariska Veres qui habeva un legier, e George Baker Selection con Little Green Bag (1970), cantate per George Baker, pseudonymo de Hans Bouwens, qui habeva (e ha) un forte accento nederlandese in su anglese.
Il es imaginabile que le americanos trovava iste accentos (que io audi nunc, ma tunc non) charmante, interessante, conspicuemente refrescante in un offerta musical alteremente dominate per cantores american e britannic?
Le pronunciation de George Kooymans es assatis bon, ma non perfecte. Forsan Barry Hay le adjutava con illo? Io me memora haber legite lo alicubi, ma io non lo trova ora.
Un exemplo: in le version live de Hold me now,
post 20 secundas io audi George
cantar:
“An’ my live is empty without you”
in vice de
‘An’ my life is empty without you’.
Vermente differente in le parlar de un parlator native del
anglese. Le adaptation es automatic in nederlandese, ma
non-existente in anglese real.
(Le ligamine va a un articulo in nederlandese; il non
existe planos pro translatar lo).
Il pote semblar estranie, post que io ha scribite satis parolas super iste gruppo, ma de facto io ha nunquam essite un ver fan del Golden Earring. Al minus non del famose hits, como Radar Love, Twilight Zone, When the lady smiles, Long blond animal. Back Home (1970) me placeva, nonobstante. Le hits, hits international de facto, a mi gusto es superproducite, con nimie instrumentos non sonate per le membros del gruppo mesme. Troppo american, forsan. Musica de producers, non musica de musicos.
Lo que io apprecia del Golden Earring es pecias multo minus cognoscite, in un stilo crude, con plus emphase al instrumentos. Io habeva alcunes sur un banda de cassetta in le annos 1970, registrate forsan del radio, o de un disco de grammophono prendite in presto del bibliotheca. In junio 2014 io retrovava le titulos in vetere notationes, e hinc le pecias in Youtube:
Yellow and Blue, The Loner, I’m gonna send my Pigeons to the Sky. In iste ultime duo on audi le rolo prominente del guitarra basse de Rinus Gerritsen (ille e George Kooymans era le fundatores e prime membros del gruppo), aliquanto reminiscente de Chris Squire del gruppo Yes, per exemplo in Heart of the Sunrise (multo cognite a me ja in le annos 1970), e Close to the Edge (io sapeva le titulo, ma non le musica; discoperite le 10 de septembre 2022 e desde alora sovente audite). Il se tracta hic de rolos melodic e a vices mesme solistic del guitarra basse, liberate de su function traditional quasi inaudibile como fundo rhythmic.
Yellow and Blue, The Loner, e [...] Pigeons [...] era sur iste disco del Golden Earring, publicate in 1970. Anque me place She flies on Strange Wings, del album Seven Tears de 1971, (version in vivo de 1999). Etiam ci, Rinus Gerritsen remarcabilemente al guitarra basse.
Just a little bit of peace in my heart es plus vetule, de 1968, anque un poco superproducite, per Fred Haayen, con un arrangiamento orchestral de Frans Mijts (un nomine que io vide hodie, le 16 de decembre 2022, pro le prime vice). A despecto del superproduction, iste pecia me place. Hic un version in vivo de 2015, con Rinus Gerritsen al claviero, non le guitarra basse, naturalmente Cesar Zuiderwijk al batteria. George Kooymans e Barry Hay canta, e sona guitarras rhythmic.
Peace in my heart, non peas, e happiness, non happinez.
Le 10 de octobre 2013, inter 22 e 23 horas, io audiva in le station de radio nederlandese Radio 1: Kayuta Hill del gruppo Partner. Bon musica, bon base del guitarra basse de Pierre Beckers, bon solo de guitarra de Bert Bessems.
Anque bon anglese? “Don’t push the cat from his place [...] leave him alone”. Non its place e it alone, pro cosas e animales? O her place e her alone, si le catto es un catta? Que es le regulas e habitos pro illo in anglese? Sincermente io non sape. Gode e Blair si lo sapeva. Le ligamine il ha anque in mi articuletto “Que pronomines personal pro animales?”.
Kayuta Hill comocunque me memorava a musica que io habeva audite in le radio plus tosto ille die: Another 45 miles to go (1969), del Golden Earring. In un stilo similar al stilo que io ha laudate in le previe capitulo. Con ille basso roncante.
A non confunder con Eight Miles High (1966) de The Byrds. Titulo similar, musica multo differente. De novo audite in Radio 5 le 5 de decembre 2020. In le passato io non habeva pensate de illo, ma tunc duo annos retro le idea me veniva que le solo de guitarra deberea esser sonate a un guitarra de duodece chordas, con alcun pares de chordas accordate in octavas. E le Wikipedia confirma lo: Roger “McGuinn’s recurring twelve-string guitar solo”.
Pro adder al confusion: le Golden Earring anque ha iste pecia in lor repertoire, ben que elaborate in un maniera assatis differente. On pote ci vider que le gruppo Golden Earring de facto registrava ambe pecias.
In le passato io habeva forsan audite partes de Eight Miles High in le version del Golden Earring, ma certo non le numero complete de 19 minutas. In 2020 si, e illo me faceva pensar un poco, per exemplo in le solo del basso ab 10m47s, a Black Sabbath in Warning. Isto es le album complete de Eight Miles High per Golden Earring. Le prime numero, Landing es anque un poco como le prime discos de Black Sabbath. Illo debe esser assi per le spirito del tempore, le fin de 1969, e 1970, io pensa.
Le album que contine She Flies on Strange Wings, es Seven Tears, de 1971. Le titulos provoca in me nulle recognition, e anque non le musica mesme. In Don’t worry nos audi ancora le basso roncante e craccante. Ma alteremente le numero non appella a me.
Le ultime pecia es You’re Better Off Free. Non me place. Illo ha in se le atmosphera gris, desolate e atrabiliari de ille periodo. Il era post le illusion de Love, Peace and Happiness del hippies. Le realitate era differente. Le violentia de Altamont. Le Manson family. Le club de 27. Le fin de un curte era.
Addition le 8 de julio 2023:
Duo cantiones de Golden Earring in le mesme stilo que “Hold me now”, suggerite per Youtube: I've Just Lost Somebody, and Whisper In A Crowd.