Opgemerkt 13 april 2011, opgeschreven . Een dag later vertaald uit het Engels.
De fadozanger João Chora ken ik al een tijd. Jaren geleden kocht ik de cd die eenvoudigweg “João Chora” heet, of die heb ik me laten toesturen. Dat was nadat ik op de radio een van de nummers van die cd had gehoord, vermoedelijk “Fado Ribatejo”. Ik kan me niet herinneren op welk radiostation dat was en ook niet meer wanneer.
Later, vorig jaar of het jaar daarvoor, als ik die cd wel eens draaide tijdens autotochten, was ik in het bijzonder gecharmeerd van het nummer “A rosa que te dei” (‘De roos die ik je gaf’).
Jaren nadien hoorde ik João Chora regelmatig op het in Lissabon en Setúbal uitzendende station Rádio Amália, dat zich helemaal toelegt op fadomuziek. (Ik was niet Portugal, maar luisterde via internet, vanuit Nederland.)
Of beter: ik dacht dat ik hem hoorde. Maar hij was het niet. Op 13 april 2011 was in het programma Estrela da Tarde (‘Avondster’) een zanger te gast met die stem. Dus zocht ik de naam op.
Niet João Chora. Het bleek namelijk Miguel Brito Rebelo. Hun stemmen lijken echt heel veel op elkaar, zo veel zelfs dat ik ze niet uit elkaar kan houden. Miguel Brito Rebelo is tegenwoordig veel vaker op de radio dan João Chora. Dus als ik een naam moet noemen, is die eerste de veiligste gok. Maar in feite weet ik echt niet wie het is, als ik een van de twee hoor zingen.
De stem van Carlos Zel lijkt er ook een beetje op, maar die is voldoende anders om het verschil te kunnen horen.