Tegenspraken

Flirten en eten

Peter Breedveld, 5 oktober 2009, in het artikel [naam op verzoek verwijderd; RH]:
Hoe komen die mannen daarop, vraag je je af. Nou, wat dacht je hiervan: “O wat ben jij een leuke man! En je ziet er zo goed uit! Wat een heerlijke man ben jij! Wat ben je geestig! Wat kun jij genieten van eten, ik hou zoveel van mannen die kunnen genieten!” En per mail: ‘Godskolere, ik heb me toch over je gedróómd! Schandalig gewoon. Nee, ik zeg niet wat ik heb gedroomd. Dan wordt Hassnae boos.’
[...]
Alleen, ik heb nooit op dat opzichtige geflirt gereageerd. Ze is sowieso mijn type niet, met die gedragen dictie van haar, de manier waarop ze praat, alsof ze in een film speelt, alsof ze al haar zinnen van tevoren uit haar hoofd leert. En ze is gierig, wat ik niet sexy vind. Bovendien ben ik al drie jaar volledig in de ban van Hassnae.

Peter Breedveld, 4 september 2007, in het artikel Haat:
Mijn tafeldame, een Nederlandse van Marokkaanse afkomst, zag er, om het op zijn Harry Van Bommels te zeggen, sensationeel uit.

Peter Breedveld, 5 september 2007, in het commentaar onder datzelfde artikel:
Overigens ga ik me niet verontschuldigen voor het feit dat ik graag in het gezelschap van mooie vrouwen wordt gezien. Ik probeer [naam op verzoek verwijderd; RH] al maanden zover te krijgen iets met me te gaan eten, maar ze blijft me aan het lijntje houden.

Bespeur ik hier een tegenspraak? Volgens mij klopt de tijdlijn niet helemaal, en de rolverdeling tussen Peter en [naam op verzoek verwijderd; RH]. O ja, uit eten gaan is niet hetzelfde als flirten. Of hij wou haar maar zij hem niet, en later andersom?

Trouwens, wat gaat mij het aan? Waar bemoei ik me mee? Dit zijn privézaken. Ik lijk wel een roddelbladjournalist. Maar ja, als het dan privézaken zijn, waarom zet een van de betrokkenen ze dan zelf op een voor iedereen leesbaar blog?

Ontmoeting

Peter Breedveld, 5 oktober 2009, in het artikel [naam op verzoek verwijderd; RH]:
Bovendien ben ik al drie jaar volledig in de ban van Hassnae.

Peter Breedveld, 27 januari 2009, in het artikel Jodinnen en Arabiënnes:
Ik zat gisteravond [...]
[...]
Om te beginnen was daar de Joodse Barbara Barend, [...]. Naast Barend zat [...] en een zekere Hassnae Bouazza, een ontzettend lekker wijf, by the way.

Bespeur ik hier een tegenspraak? Het lijkt wel of Peter en Hassnae elkaar hier voor het eerst tegenkwamen. Maar ze hadden toch in oktober 2009 al drie jaar een relatie?

O wacht, het is humor! Ik ben volgens Peter nogal volstrekt humorloos, dus het duurt even voor ik zoiets snap. Dáárom staat er natuurlijk ook die by the way-uitdrukking, die je normaal niet zo snel in het openbaar gebruikt over iemand die je nog niet goed kent.

Leuke humor hou ik wel van!

Trouwens, wat gaat het mij [...]. O nee, dat had ik al gezegd.

Wat is waar?

Oei, dat is al weer twee keer de plank falikant [sic] misgeslagen. Nu moet ik toch een keer gaan scoren, anders wordt het echt helemaal niks met dit artikel.

Peter Breedveld, 5 oktober 2009, in het artikel [naam op verzoek verwijderd; RH]:
Sindsdien gaat het op [naam op verzoek verwijderd; RH]s website bijna continu over [...] dat ik [...], dat de meeste mensen, die op Frontaal Naakt reageren, door mij verzonnen ‘sokpoppen’ zijn, [...]
[...]
‘Misdaadjournalist’ Stan de Jong heeft dat van die ‘sokpoppen’ gewoon klakkeloos overgenomen in een stukje in weekblad Revu, waarmee in mijn ogen met terugwerkende kracht al zijn verhalen onbetrouwbaar zijn geworden. Als je zo’n klein dingetje al niet eerst even checkt, dan zullen de beschuldigingen aan het adres van de AIVD ook wel uit Stans dikke duim komen, of die van zijn ‘informanten’.
[...]
[naam op verzoek verwijderd; RH] [...]
[...]
Ik heb het helemaal gehad met deze pathologische leugenaar, [...]
[...]
Bovendien moeten lasterpraatjes worden weersproken, zeker als luie journalisten ze beginnen over te schrijven. Laat het dus gezegd zijn dat [...], dat de reageerders op Frontaal Naakt allemaal echt zijn, althans geen alterego’s van mij [...]

Even voor de goede orde:

Maar nu het vreemde: zoals ik hier al memoreerde gaf Peter Breedveld op 22 augustus 2008 het gebruik van aliassen – anders gezegd: sokpoppen – gewoon toe! Maar ruim een jaar later, op 5 oktober 2009, ontkent hij het glashard.

Ik zei al dat het gebruik van aliassen ook wel amusant kan zijn.

Het menselijk geheugen is niet perfect, dus iemand zou zich hiermee nog kunnen vergissen. Maar om dan meteen maar een collega-journalist (is PB journalist? Stan de Jong wel) te gaan beschuldigen van slecht werk, onbetrouwbaarheid en luiheid, alleen omdat je zelf niet meer precies weet wat je wanneer wel en niet gedaan, toegegeven of ontkend hebt – dat gaat mij dan weer net iets te ver.


Naschrift 12 maart 2013

Zie Voor de goede orde.


Naschrift 19 maart 2013

Zie Gekijf.